Το σχολείο βλάπτει την καριέρα

Τελικά πόσο πολύ μπορεί να μας επηρεάζουν τα χρόνια του σχολείου στην καριέρα μας; Την απάντηση δίνει ο Tim Robson εισάγοντας την έννοια «Σχολείο με Μισθό» για να περιγράψει στο βιβλίο του, τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε ως εργαζόμενοι στην καθημερινότητά μας. 

Γιατί όμως συμπεριφερόμαστε κατά αυτόν τον τρόπο; Η αιτία είναι ότι δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε ή καλύτερα να «ξεριζώσουμε»  5 πεποιθήσεις που αποκτήσαμε ως μαθητές.

Γιατί; «Γιατί έτσι», όπως θα λέγαμε και στο σχολείο!

Επειδή όμως εμείς έχουμε τελειώσει το σχολείο και στο enjoywork στοχεύουμε στο να είμαστε δημιουργικοί κάθε στιγμή της μέρας μας στη δουλειά, ξεκινάμε σήμερα μια σειρά 5 άρθρων όπου θα αναλύσουμε κάθε πεποίθηση ξεχωριστά.  

Ο δάσκαλος ξέρει καλύτερα

Ήμασταν μικροί και άπειροι. Φυσικά ο δάσκαλος ήταν το σημείο αναφοράς, ο φωτεινός παντογνώστης. Περάσαμε φάσεις αμφισβήτησης αλλά και πάλι, ο δάσκαλος ήταν εκεί, η γνώση προσωποποιημένη. Η πεποίθηση αυτή στα πλαίσια μιας εργασιακής καθημερινότητας μπορεί να καταπατήσει κάθε ικανότητα να είμαστε δημιουργικοί, να βρούμε λύσεις, να εξελιχθούμε και να προοδεύσουμε.

Κάθε μέρα γινόμαστε πιο έμπειροι, αποκτούμε ακόμα καλύτερη γνώση της δουλειάς μας και εξειδικευόμαστε σε ένα αντικείμενο που συνδέεται εν τέλει με το γενικότερο personal brand μας. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει μόνο ένας,  που να γνωρίζει τα πάντα. Και μάλιστα, ειδήμονες στη δουλειά μας, με την στενή έννοια του όρου, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Έχουμε χτίσει τη γνώση, την εμπειρία, το δίκτυο. Έχουμε κερδίσει το δικαίωμα να μπορούμε να μιλάμε γι’ αυτό που κάνουμε και με αξιώσεις να αναλύουμε σωστά τα δεδομένα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Και μας αξίζει να είμαστε εμείς οι πρώτοι που θα μιλήσουν για τις λύσεις που απαιτούνται. Είμαστε εκεί για να συζητήσουμε με την ομάδα, να αναλύσουμε, να εξηγήσουμε, να διεκδικήσουμε και τελικά να εξελίξουμε τη δουλειά μας και να υπηρετήσουμε το όραμα της ομάδας. Τώρα πια, είμαστε κι εμείς, Δάσκαλοι.

Οι ρόλοι, μοιάζουν να αντιστρέφονται πια. Γινόμαστε συνεχώς και δάσκαλοι και μαθητές ανάλογα με την περίπτωση και το πρόβλημα. Μαθαίνουμε από τους άλλους- από όλους τους άλλους- αλλά και διδάσκουμε στους άλλους σχετικά με το αντικείμενό μας. Πλέον, η γνώση είναι κτήμα μας, την έχουμε βιώσει και μπορούμε να τη μεταφέρουμε. Δεν παπαγαλίζουμε αυτό που λέει ο δάσκαλος, αλλά σκεφτόμαστε κριτικά. Η κριτική αξιολόγηση είναι η λύση στην άκριτη αποδοχή.

Όσο ταχύτερα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε στην τάξη όπου « μόνο ο δάσκαλος  ξέρει» , τόσο γρηγορότερα θα μεταμορφωθεί όλη η ομάδα. Και ο δάσκαλος – διευθυντής/ προϊστάμενος που συχνά είναι εγκλωβισμένος σε αυτό το ρόλο του «παντογνώστη», και εμείς που είμαστε εγκλωβισμένοι στους μαθητές.